Project Carole - Job 1 - Tomaten Plukken

1 september, we doen dit dus écht. Project cA.

Hier sta ik dan op die eerste schooldag, voor een gigantische serre niet zo heel ver van het centrum van Lier. Tomaten plukken daar draait het vandaag om. Benieuwd hoe het met Carole is. 1 september, het zal toch wel iets met haar doen denk ik. Want bestaat er überhaupt een meer symbolische dag dan de deze voor iemand met roots in het onderwijs?

Het is een beetje een surrealistische gewaarwording als ik de serre binnenga. Buiten mijn verwachting heerst er hier geen drukke bedoening met massa’s mensen, het is hier rustig… Op de achtergrond hoor ik wel een radio maar het geluid waait weg in de grote ruimte. Ik tel maar paar mensen en zie vooral massa’s tomaten. En nooit gedacht dat ik lyrisch zou worden over een tomaat maar dit is fantastisch!!! Symmetrische rijtjes van groene wirwarranken met daartussen trossen tomaten in allerlei schakeringen van rood en oranje. Het licht dat binnenvalt en die de kleuren een boost geeft…vuurrood, vermiljoen, baksteenrood, oranjerood, lavarood… Meneer RAL en Pantone zouden hier uit hun dak gaan en mijn innerlijke ik maakt wel 1000 salto’s: mooi, mooi, mooi!!!!

En in the middle of it, op een karretje tussen de sporen die de ranken afbakenen, zit Carole. In werktenue én met oranje-rode lipstick. Ik denk sowieso dat ze de eerste werknemer ooit is, die een dag is komen tomaten plukken met lipstick op (detail: dé perfecte kleur in deze setting). En bij Carole past dat dus he….

Als een volleerde tomatenplukster glijdt ze op haar karretje tussen de tomaten door. En terwijl ze hier en daar een verdwaalde rank bijknipt, vertelt ze als een echte Alice in Wonderland over de voorbije uren. Over het werk en de collega’s die geen Vlaams spreken, zelfs nauwelijks Engels en haar toch zoveel mogelijk proberen te helpen. Hoe ze de eerste Nederlandstalige tomatenplukster is daar. Over de schoonheid van die tomaten en hun groene ranken, over de blauwe bakjes die je als een toren voor je uit moet duwen. Het secuur knippen en weghalen van de blaadjes. Het per ongeluk doorknippen van een hele rank. Volgens mij zijn we alle twee wat high van de tomatengeur want het voelt hier zo fijn en goed aan in deze rode-groene lichtcocon…

Als het lunchtijd is laten we de tomatenslingers even voor wat ze zijn. Voor ze de kantine binnenstapt vertrouwt ze me nog snel toe dat ze al wel weet waar ze hier haar tanden eens in zou willen zetten: “het herinrichten van de eetruimte”, fluistert ze.

Interieurfreak boven alles deze Alice.